De opstapper.

Het is altijd even zoeken waar je met het laatste verhaal gebleven bent. Maar ik heb hem weer klemvast. We waren dan eindelijk in de Scheren aanbeland. Wat is dat trouwens een eind varen. Afstanden naar bijvoorbeeld Parijs, Lyon of Salzburg die kennen we wel daar heb je “ gevoel bij” . Maar dat Malmö > Stockholm ook nog 650 kilometer is!!! Ik wist het niet. Je komt hier nooit dus waarom zou je. Wat een eind varen is dat zeg!

In het laatste verhaal vertelde Esther dat wij Haringvlietzeilers dan nu toch ook ons ankerdebuut in de Zweedse Scheren hebben gemaakt. Nou het maar is goed dat er niemand keek want het zal wel een lachwekkend tafereel geweest zijn. Maar we lagen en belangrijker nog we zijn blijven liggen. Het is misschien wel even goed om uit te leggen dat wij - in de Zeeuwse Delta - nooit een anker achter uitbrengen om dan te proberen met je neus 3 meter of minder van de rotskant te blijven liggen. Dat is op zijn zachtst gezegd een beetje eng, dat was dus wennen.

De locals hebben hun boot op verblijf in de Scheren aangepast. D.w.z. ze hebben een hekanker aan een ankerrol. Dat gaat moeiteloos de plomp in en draai je bij vertrek zo weer op de rol. Ik til me daarentegen een breuk om dat zware anker over de zeereling te kiepen. En i.p.v. een ankerrol hebben wij een met lood verzwaarde ankertros van 40 meter, die ik na gebruik met de hand moet opschieten. Niet te doen🤨. Ook hebben ze vernuftige mooringboeiklemmen aan een stok om in een handomdraai een achtertrosje vast te klikken, ik wurm me als een acrobaat met een oude musketonhaak onder de zeereling door en klik (meestal) vervolgens in het luchtledige want ik kan er dan weer net niet bij.🤓

Tot zover de techniek. Wij zijn, omdat de wind op de neus stond, drie dagen op de motor door de Scheren naar het noorden naar Nynashamn gescharreld, iedere dag een stukje. De nachten lagen we soms voor anker en soms aan een mooringboei of boom vastgeknoopt.

In het stadje Nynäshamn hebben we de boot weer opgetopt, water, stroom etenswaren en drank gaan er snel doorheen wanneer je in Gods vrije natuur leeft🤭

Vrijdag 15 juli zijn we met de trein naar Stockholm gereisd om Anneke op te halen. Leuk, leuk, leuk om elkaar zo ver huis in den vreemde te huggen. Ze zeilt een paar dagen mee. We zijn met haar ten noorden van Stockholm gevaren, opvallend is dat veel scheren daar bewoond zijn. Sommige Zweden bezitten een eiland, je mag daar (weten we nu) dan ook niet komen. Esther wierp nog tegen dat in Zweden het allemansrecht geldt, maar daar denken zij zelf toch kennelijk anders over.

Hoe dan ook we hebben gedrieën een paar leuke en vooral gezellige dagen beleefd in dit unieke stukje Zweden. Wederom de nachten doorgebracht tussen de Scheren, we hebben er gewandeld, gezwommen, knopen geoefend, spelletjes gedaan en gekletst tot in de Late uurtjes.

De zomervakantie is nu losgebarsten, de locals trekken massaal de Scheren in, aan alle kanten vliegen de speedboten je voorbij. Er is overigens ruimte zat, niemand hoeft zich te ergeren. Wij modderen in de tussentijd nog wat rond en gaan langzaam richting Nynäshamn waar Esther zondag vertrekt, terug naar huis.